Zo begint het verhaal van Alex, die door de elfen wordt meegenomen naar Elfenland. Hij krijgt er nieuwe vrienden en beleeft er een fijne tijd. Daar hoort hij ook voor het eerst de waarheid over de mensenwereld. Hij verkrijgt verbluffende nieuwe inzichten die tot nadenken stemmen.

Wanneer Alex terug is in de mensenwereld, gaat hij anderen de Waarheid leren. Zijn moeder, Angela, is de eerste aan wie hij stukje bij beetje de Waarheid die hij heeft leren kennen, uitlegt.
Op een dag zaten ze samen naar een programma op televisie te kijken, waarin kinderen werden getoond die mee moesten vechten in een oorlog. Velen van hen werden gedood. Angela vroeg hem: 'Hoe kan ik van zoiets vreselijks zeggen dat het niet echt is? Voor die kinderen is het toch verschrikkelijk!'
Alex antwoordde: 'Om te beginnen zijn er geen kinderen. Dat is ook iets waar we in geloven en dan meemaken. Geest wordt niet geboren en kan niet oud worden en sterven. Geest is gewoon eeuwig. Je hoeft er geen mening over te hebben, het is niet goed of slecht, het is gewoon niet echt.'
'Maar voor die kinderen lijkt het heel echt,' merkte Angela op.
'Hoe weet je dat?' vroeg Alex. 'Is een oorlog niet pas begonnen wanneer jij erin gaat geloven? Onze geesten zijn verbonden. We zijn verenigd in het wonder van het bestaan. En wanneer genoeg mensen de gedachte dat dit alles niet echt is, doorgeven, verdwijnen dergelijke beelden vanzelf.
'Ja, maar zou het niet beter zijn om die kinderen te gaan helpen?'
Alex dacht even na. De woorden die bij hem opkwamen, waren ook voor hem een verrassing. 'Alles waar je je tegen verzet,wordt krachtiger. Je geeft het energie door je geloof erin. Zolang er mensen zijn, is er strijd en moord geweest. Er zijn altijd mensen geweest die tegen onrecht streden. Heeft het ooit echt geholpen? Het heeft geen zin om tegen gevolgen te vechten. Het is beter om de oorzaak van strijd aan te pakken. Het denken van mensen moet veranderen. Dat kan alleen bij jezelf beginnen. Dat is geen pleidooi om anderen niet te helpen. Echte hulp houdt echter veel meer in dan mensen nu denken. Het houdt in dat je de heelheid in de ander voor ogen blijft houden.'